Sosyal Medya

Makale

Mahallenin törelerine ihanet edince...

tarihinde yayınlandı.

İçinde bolca “kandırılmış”, “aldatılmış”, “saf”, “liberal”, “yetmez ama evetçi tayfanın önde gideni” geçen bir yazı.

BaÅŸlığı “Kapağı Ä°ngiltere’ye atmaya çalışan Murat Belge’nin günah galerisi”.

Ders vermek için Oxford Ãœniversitesi’ne gideceÄŸi ‘ifÅŸa’ edilen Murat Belge’yi günlerdir linç etmek için sıraya girmiÅŸlerin yazılarından sadece biri bu.

Yayınlandığı site birbirilerini satırla keserek çoğalan Komünist partilerden birine ait, son olarak kızıl bayrağın hangi sağlam elde kaldığı meçhul.

Ama ne tuhaf ki Murat Belge’yle “kandırılmış liberal” diye dalga geçen bu sosyalistlerin, davalarının öncüleri olarak övüp fotoÄŸraflarını sitelerinin her yerine astıkları isimlerin de maalesef ortak bir özellikleri var:  Devlet tarafından en az bir kere fena halde kandırılmış olmaları.

Sovyetler’den yardım almak için Ä°stiklal Harbi sırasında bir dönem anti-emperyalist konuÅŸmalar yapan Mustafa Kemal PaÅŸa’nın sözlerine kanıp,  kendisine yazdığı mektuptaki “Gerek ÅŸahsen ben ve gerekse bütün rüfeka-yı mesaime ekseriyeti rençber ve köylüden ibaret olan milletimizin istiklâlini tesis ve temin gaye-i yeganesini takip etmekteyiz” cümlelerini de davet olarak algılayıp, 1920’de arkadaÅŸlarıyla Kars’a gelen, törenlerle karşılanan,  sonra ÅŸartlar deÄŸiÅŸince, Trabzon’da 13 arkadaşıyla bir tekneye bindirilip öldürülmüş Mustafa Suphi örneÄŸin.

Ya da anti-emperyalist destanlar yazdığı rejim tarafından 1938 yılında Harp Okulu öğrencileri, “Benerci Kendini Niye Öldürdü”yü okuduÄŸu için tutuklanıp 12 yıl hapis yatmış Nazım Hikmet.

1938 Dersim Katliamı’nı bile “gericiliÄŸe karşı ilerici bir hamle” olarak alkışlamış,

ısrarla devamı olduklarını iddia ettikleri Türkiye Komünist Partisi’nin sonu hep komünist tevkifatlarıyla biten kandırılma ve aldatılma tarihi ya da...

Ama tarihimizin tek aldatılanları da onlar değil.

“Dincilerin”, “AKP’nin”, “Fethullahçıların” oyununa gelmiÅŸ, kandırılmış, aldatılmış ve ÅŸimdi de kaçan Murat Belge” yazıları yazan, Belge’nin AK Parti’yi öven yazılarını, ErdoÄŸan tarafından çözüm süreci gibi hayırlı bir iÅŸ için “Akil Ä°nsan” yapıldığını alaycı cümlelerde hatırlatan bazı yazarların öncülerinin tarihi de aldatılmışlıklarla dolu.

1922’de bizzat Atatürk’ün davetiyle geldikleri Ä°zmit’te bizzat Atatürk’ten dinledikleri Cumhuriyet projesinden çok etkilenen, övücü yazılar yazan Velid Ebüzziya, Ahmet Emin Yalman üç yıl sonra ayaklarına zincir vurulup Ä°stiklal Mahkemeleri’nde yargılanmak üzere Diyarbakır’a götürülürken herhalde aldatıldıklarını düşünmüşlerdi.

Ya da Ä°stiklal Harbi’nde cephe cephe gezip, yeni Cumhuriyet’in Ankara’sında propagandadan sorumlu mevkilere getirilmiÅŸ Adnan Adıvar ve Halide Edip Adıvar 1925’de Ä°stiklal Mahkemesi’nde idamla yargılanmamak için ülkeden kaçmak zorunda kalırlarken aldatıldıklarını düşünmüş olmalılar.

Türkiye’deki sol-Kemalist fikriyatın öncüsü Kadro Dergisi’ni 1932’de büyük bir heyecanla ve devletin desteÄŸiyle yayınlamaya baÅŸlayan Åževket Süreyya, Yakup Kadri, Vedat Nedim de bir süre rejimle aynı ütopyaya inandıklarını düşünmüşlerdi. 1935’de rejim onları tehlike olarak görüp, dergilerinden desteÄŸi çekince herhalde bu rüyadan “aldatıldık” diye uyanmışlardı.

Kemalist-sol aydınların aldatılma tarihleri burada da bitmiyor.

Önce 1950’de “hürriyet, demokrasi” sloganlarıyla destek verdikleri Demokrat Parti otoriterleÅŸerek onları aldatmıştı.

Sonra yine “hürriyet, demokrasi” diye destek verdikleri 27 Mayıs darbecileri de darbenin “hürriyet”lerle dolu anayasasını yapan kurulun üyelerini  bile(Tarık Zafer Tunaya, Ä°smet Giritli) 147’lerle birlikte üniversiteden atınca bir kere da aldatıldıklarını anlamışlardı. 

Sonra 9 Mart cuntasında onlara “devrimci Türkiye” vaad eden Hava Kuvvetleri Komutanı Muhsin Batur  tarafından aldatıldılar. Ama aldatıldıklarını dahi anlamayıp, 40 gün boyunca destekledikleri 12 Mart darbesi rüyasından ancak gözaltı furyasıyla uyandılar.

Laik, Kemalist bir darbeci zannettikleri, ilk zamanlar destekledikleri Kenan Evren  tarafından aldatıldıklarını ise ancak Evren meydanlarda Kuran ayetleri okuyup, din dersini zorunlu ders yaptığında farkına vardılar.

Ama Türkiye’de devlet tarafından en az bir kere aldatılmışlar listesi burada da bitmiyor.

Yeni Türk Cumhuriyeti kuruluyor heyecanıyla, Sorbonne’u bırakıp Türkiye’ye gelmiÅŸ milliyetçi-Turancı Sadri Maksudi, dünya çapında bir tarihçi olan milliyetçi Zeki Velidi’nin aldatılma hikayeleri daha da üzücü.

1940’ların başında devlet komünist avına çıkınca iktidar olduklarını zannedip, BaÅŸbakan’a mektuplar yazan Turancılar da, aldandıklarını uydurma Irkçılık Turancılık davalarında tabutluklara konunca anlamışlardı. Ãœlkücüler ise bekasını için savaÅŸtıklarını düşündükleri devlet 12 Eylül’de onları Mamak zindanlarına koyunca...

Tansu Çiller’in sarı saçlarına kanıp, ondan demokrasi, Avrupa BirliÄŸi bekleyenlerin, 28 Åžubatçılar tarafından aldatılanların sayfalarına hiç girmeyelim.

Muhafazakar kesimin aldanma hikayesi zaten çok taze.

Yani Türkiye’de aldanmamış, aldatılmamış aydın, entelektüel yoktur. “Aldatıldın” diye kimseye taÅŸ atabilecek saÄŸlam evi olan da.

Güç dengelerinin çabuk değiştiği, devletin toplumdan güçlü olduğu zor bir ülke Türkiye ve aydınlar genelde bu güç mücadelelerinde hep arada kalıp, ezilmiş ve çoğunlukla iyiniyetleri yüzünden de kolayca aldatılmıştır.

Zaten ulusalcı-sol-Kemalist çevrelerin bir haftadır süren Murat Belge lincinin,  törenle ülkeden gönderme ayininin sebebi bu aldatılma hikayesi de deÄŸil.

Esas affedemedikleri ihaneti. Töreyi ihlal etmesi. Düşman aşiretlerle konuşması. Sıkı sıkıya kapalı cemaatin penceresinden dışarıya bakmaya cüret etmesi. Ön-insan olarak gördükleri çevrelerle ilişki kurup, onları insan yerine koyması. Ve yanılma, dışlanma, cemaatten kovulma pahasına yıllardır kendi yolunda yürümekte ısrar etmesi.

Türkiye’deki her kesimin ortaklaÅŸtığı liberal düşmanlığının sebebi, liberallerin laik mahalleden dışarıya adım atması, dikenli tellerin ayırdığı mahalleler arasında dolaÅŸması, yanılma, aldanma pahasına risk alması. “Liberal ihanet” dedikleri tam olarak bu.

O yüzden onlar için “liboÅŸluk”, “dinci”likten daha tehlikeli, o yüzden o referandumda doÄŸrudan “Evet” verenler deÄŸil, “Yetmez ama Evet” verenler düşman. Çünkü onlar kendi aÅŸiretlerine ve törelerine ihanet ettiler. Töreyi ihlalin affı, kan davaları asla kapanmaz.

Murat Belge, tabii ki aşiret konforunu reddeden, kendi yolundan yürüyen herkes gibi pek çok yanlışlar yaptı, normal bütün insanlar gibi yanıldı, yanılgılarında ısrar etti, öfkeleriyle demokrat pozisyonundan geriye düştüğü anlar oldu.

Ama bütün bunlara raÄŸmen en tuhaf olanı, ÅŸimdi onu Türkiye’deki dindarlarla iliÅŸkiye geçtiÄŸi, onlarla iÅŸ yaptığı, partilerini, hareketlerini desteklediÄŸi için linç edenlere, kapı gösterenlere, dalga geçenlere, bazı dindar-muhafazakar yazar ve çevrelerinde de katılması.

Murat Belge’nin son politik tutumları tabii ki eleÅŸtirilebilir ama bununla yetinmeyip, onu ülkedeki dindarların haklarını savunduÄŸu, onlarla siyaseten yan yana düşmekten çekinmediÄŸi için ülkeden kovalamaya çalışan linçci güruha eklenenlerin Murat Belge üniversitelerde başörtülü öğrencileri savunurken, kapılarda cadı avcılığı yapanlarla hangi milli ve yerli müştereklerde buluÅŸtuklarını anlamak sahiden zor.

Ama Türkiye’nin entelektüel hayatının en kıymetli, üretken, renkli, cesur isimlerinden birinin ayrılmak zorunda hissettiÄŸi ülke, herkesin kendi aÅŸiretine, mahallesine kapandığı, pencereden bile bakmaya çekindiÄŸi, töresinin gereÄŸini yaptığı,  tabii ki herkesin canının çok sıkıldığı bir ülke olacaktır.

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.