Sosyal Medya

Makale

Olmadı

tarihinde yayınlandı.

İstanbul'a bayramla beraber bereket geldi. Bayram sabahı güzel yağmur yağdı. Rahmet, inşallah, kalbimizi de temizler. Peki, biz bu rahmetin, merhametin ve bereketin neresindeyiz?

Arife günü, Medine'de terör saldırısı olmuÅŸken, bir bayram yazısı nasıl yazılır? Bu son nokta idi. Ä°slâm âlemi barbarların, kiralık katillerin istilası altında. Gönüller kırgın ve yaralı. Ãœzüntü büyük. Aklımızın almadığı ÅŸeyler oluyor. Medine, BaÄŸdat, Halep, Åžam ve Ä°stanbul'a kadar neredeyse bütün kadim ÅŸehirlerimiz terörün hedefi ve maÄŸduru haline geldi. Kudüs'deki devlet terörünü de unutmayalım.

Yahya Kemal, Birinci Dünya Savaşı'nın bizimle ilgili sonucunu şöyle özetliyor: “Türkiye harbe girmekle, sekiz yüz elli senelik bir devletin bütün ülkelerini kaybetmek mücâzâtına mahkûm edilmiÅŸti.” (Tarih Musâhabeleri, Ä°stanbul Fetih Cemiyeti, 1975, sayfa 142.)

Bu iktibası 'bir devletin bütün ülkeleri' ifadesi için yaptık. Oradan buraya gelelim: Saydığımız şehirler de bizim gözümüzde ve gönlümüzde böyledir. Hepsi İslâm ülkesinin aziz beldeleridir. Birbirlerinden ayrı tutulamazlar. Bizi işte buralardan vuruyorlar.

Zalimlerin mübarek gün ve gecelerdeki acımasız saldırılarını zaten biliyoruz. Hatta alıştık. Åžimdi de Medine'ye mi alışacağız? Ya sonra? Ä°brahim Karagül'ün ısrarla ve sıklıkla yaptığı Kâbe vurgusunu hatırlayalım. Allah muhafaza.

Sezai Karakoç, Kıyamet Aşısı'nda Mehmet Akif için şöyle der: “O, Ä°kinci Cihan Savaşı'nı bile birincisinde görmüş ve yaÅŸamıştır.” Öyle görünüyor ki, daha ilân edilmeden ve girmeden, üçüncü dünya savaşını yaşıyoruz. Birincisinde Kudüs'ü, ikincisinde sözümüzü kaybetmiÅŸtik. Bu kez galiba kendimizi kaybediyoruz. Cinnetin gözle görülür, elle tutulur hali. Ä°ftar vakti, kadir gecesi, bayram günü, hiç fark etmiyor.

Peki, millet ve memleket olarak bizler ne durumdayız? Kendimize bir bakalım.

Eski kalemler, hayal kırıklıklarını belirtmek için, sitemkâr bir üslupla “Fransa sen kaç tanesin” diye yazılar yazarmış. Almanya, Ä°ngiltere, Amerika vs. Çünkü ülkemize ve ümmete dostluk gösteren de, düşmanlık eden de aynı ülkeler. Ä°ÅŸte bunu soruyor, sorguluyorlar.

Son yıllarda daha iyi gördük bunu: Birden fazla Türkiye oluÅŸturmak için çabalayanların sayısı hiç de az deÄŸil. Artık “kaç tane Türkiye var” sorusunu sorabiliyoruz. Elbette tehlikeli, sakıncalı. Ayrıca üzücü.

Aynı soruyu çoÄŸaltabiliriz: Kaç tane mütedeyyin camia var, kaç tane Ak Parti var? YaÅŸanan tartışmalar gösteriyor ki, birden fazla. Maalesef.

Camia demiÅŸken. ErdiÄŸine eren, eremediÄŸine taÅŸ atan kimselerin sayısı hızla artıyor. Ä°ster meyve, ister mevki. Ä°ÅŸler, iliÅŸkiler, insanlar.

İddia ile iftira ayrı dünyaların kavramlarıdır. Bu ikisini birbirine karıştıranlar neden bu kadar fazla? Aramızda yaşıyor ve hızla çoğalıyorlar. Ne yapılabilir, bilmiyorum.

***

Mustafa Nezihi Pesen'ın kitabından defterime kaydettiÄŸim bir hadis-i ÅŸerif: “Her kavmin bir bayramı vardır, bu da bizim bayramımızdır. Bayram, sevinç günleridir.”

Bu bir bayram yazısı olacaktı. Fakat olmadı.

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.