oysa dağılmış dikkat, dağılmış iman demektir

ey dost,

yolun yolcuya öğrettiÄŸi en kıymetli ÅŸeylerden biri de “dikkat”tir.
dikkatini dağıtan neyse hiç fark etmez, kaza sebebidir.
yoldan çıkmaktır işte, onu derim.

yoldaki her bir işaret, dikkat sahibi yolcu için bir rehberdir; kişiyi yolda tuttuğu gibi yanlış yönelişe engel olur.
dikkat dağınıklığı nedeniyle 
ne acılar yaşar dururuz yolda,
bilmez misiniz..?

ne mi derim?
derim ki dost:
insan, yöneldiği şeyin çocuğudur.
kalbin nereye baktıysa, sen oraya benzedin demektir.
iÅŸte bu yüzden dikkat, imanın kardeÅŸidir. Ã§Ã¼nkü her ikisi de bir yöneliÅŸtir.
iman; kalbin Allah’a dönmesidir,
dikkat de o dönüşün sürekli hale gelmesidir.
onun içindir işte,
dininde ciddi, kararlı olan adamlar dikkat sahibidir.

ne zaman dikkatimizi kaybedersek, yönümüzü kaybederiz.
ne zaman yönü kaybedersek, imanın içindeki huzur da yavaşça solar.
kalp, dikkatini nereye dikmişse, ibadet de oraya yönelir.
iman, iÅŸte bu dikkatin Allah’ta sabitlenmesidir.
bir sabitleme ki; rüzgâr esse de, fırtına kopsa da yön deÄŸiÅŸmez.
zira mümin, yönü sabit insandır, istikamet sahibidir.

ama modern zaman, bu yönü dağıtmak için var gücüyle çalışıyor. 
insanlık ailesi olarak darmadağın olduk.
bir bakıyorsun, zihin bir anda beş yöne bakıyor.
bir bildirim sesi, bir haber baÅŸlığı, bir sahte gündem…
önü arkasını bilmediÄŸimiz haberlerin dağıtıcısı veya okuyucusu, yorumcusu sosyal mecra paylaşımları, dedikodusu derken 
rüzgâr önünde uçuÅŸan yaprak misali olduk, 
kuyruksuz uçurtma gibi iÅŸte. valla! 
o ara 
insanın dikkatini Allah’tan alıp, dağınık bir dünyanın içine serpiyor ve 
oysa dağılmış dikkat, dağılmış iman demektir.. 
kalp bir şeye toplanmadığında, rabbini duyamaz hale geliyor. .

sabah kalktığımızda,
sahi bi söyleyin hele Allah aÅŸkına! 
hangi çağrıcının sesi gelir kulaklarımıza, ilk nereye bakar, hangi şeye dikkat kesiliriz?
hangi parametre değerleri gün boyu kalplerimize ilk değer, bi söyleyin.
dikkat dağınıklığı esasında ruhsal bir yaradır.
çünkü insan, artık hiçbir şeye tam olarak yönelmez oldu.
her şey yarım, her şey acele, her şey yüzeysel.
oysa iman; yavaşlık, derinlik ve sabır ister.

aziz kitabın ifadesiyle , gündüzün kişiyi yoracak, dikkatini dağıtacak işler olur;
onun için geceleyin huzura gelip 
aziz kitaptan okumak,gündüz dikkatimizi dağıtacak şeyler için ön almak adına tavsiye edilmiştir.
ekranlarda, seslerde, görüntülerde 
insanın yönü deÄŸiÅŸtikçe, iç âlemi de deÄŸiÅŸir.
bir bakarsın, göz başka bir yöne kaymış,
ama kalp de peÅŸinden gitmiÅŸ.
çünkü insanın dikkat ettiği her şey,
yavaşça imanına şekil verir.

ey dost,
dikkat, kalbin ibadetidir.
kur’an,
“görmez misiniz?”, “düşünmez misiniz?”, “ibret almaz mısınız?” diye sorar.
çünkü iman, dikkatle başlar.
bir âyete dikkat kesilmek, bir hakikati fark etmek demektir.

ey müslüman arkadaşım 
imanda zayıflık demek , dikkatini nereye çevirdiÄŸinle yakından ilgilidir. 
zira kalbin, dikkatinle beslenir.
kime baktın, kimi dinledin, neyle meşgul oldun;
kalbe giden yol göz ve kulaktan geçer;
kulaÄŸa ve göze hâkim olan, kalbe de hâkim olmuÅŸ demektir.
işte oradan içeri sızar inancın rengi.
eÄŸer dikkatimizi Allah’tan gayrisine dağıtırsak,
iman yavaşça solmaya başlar.
çünkü iman, sadece inanmak değildir;
inanılana yönelmektir.
dikkat dağıldığında, bu yöneliş de dağılır.
ve insan, inanır ama hissedemez hale gelir.
işte modern zamanın imtihanı budur:
inanıyoruz, ama hissedemiyoruz;
çünkü dikkatimiz başka yerdedir.

ökkeÅŸ heyecanla sözü girdi 
mustafam 
dikkatini rabbine sabitleyenin kalbi sarsılmaz, dedi
sonra durdu ve tane tane konuÅŸtu ;
çünkü iman, sabit bir bakıştır;
geçici olana deÄŸil, bâki olana çevrilmiÅŸ bir yöneliÅŸtir.
iÅŸte bu yüzden dikkat, imanın sessiz yol arkadaşıdır 
biri görünür, diğeri görünmez.
ama biri zayıfladığında, diğeri de eksilir.

dedi ve sustu..