Ä°nsan Toprak ve SavaÅŸ

Bir avuç toprak için…

ToprakoÄŸlunun toprakla savaşı…

Görüyor musunuz ne hale geldi dünyamız?  Birbirimizi öldürmek için ne güzel(!) silahlar yapmışız.

Yeryüzünde yaÅŸanan bunca vahÅŸet, katliam hepsi bir avuç toprak için mi? Öyle ya “Dünya bir ucundan diÄŸerine, bütün ihtiÅŸamıyla sadece avuç içi kadar topraktan ibaret.” demiÅŸ hal ehli. Zira sadece avucunda tutabildiÄŸine sahiptir insanoÄŸlu. Ancak bu durumda ayağı kayıp toprağın baÄŸrına düşünceye kadar sürebilir. Günün sonunda galip olan, insanoÄŸlunu teslim alan toprak oluyor…

Allah, “Sizi (topraktan) yarattık; yine sizi o yere (topraÄŸa) döndüreceÄŸiz.” (Taha 5) buyuruyor. Sanırım bu yüzden “Ä°nsanoÄŸlunun mayası topraktır” demiÅŸ eskiler. Peki bütün bu savaÅŸların sebebi bir avuç toprak mıdır? Yoksa insanın savaşı bizzat toprak ile midir? Elbette AdemoÄŸlunun bu soruya verdiÄŸi onlarca farklı cevap vardır. Lakin zihinlerindeki kargaÅŸa hiçbir zaman bitmemiÅŸ, bitecek gibi de görünmüyor...

Yaratılmışların ilk kavgası güç üzerine olduÄŸu söylenir. Gücün kaynağı toprak mı yoksa ateÅŸ mi? diye… Kibir ÅŸeytanda vücut bulunca baÅŸlamıştı bu ilk kavga. Zaman, toprağın gücünü gösterdi insanoÄŸluna… Toprak insanın mayası olduÄŸu gibi tabiattaki her ÅŸeyin özü olduÄŸunu da söylenebilir. Taşı, demiri eriten toprak, ateÅŸi de insanı da yutup adeta yeniden topraklaÅŸtırıyor…

Kur’an, ikinci kavganın, insan ırkının kendi arasında olduÄŸunu haber verir. Kabil ile Habil arasında baÅŸlayan bu mücadele asırlardır devam ediyor maalesef, biteceÄŸi de yok. O günden bugüne, insanlık bir avuç toprak için düşüyor meydanlara. Meydan dediysem, cenk alanı, kan ve can meydanı… Kabil ile Habil için kurulmuÅŸtu ilk kez bu meydan. Dünya denilen bu can pazarında ilk kez kardeÅŸ kanı dökülmüştü. O günden sonra insanlığı acımazsızca katledenler de kanı dökülen mazlumlar da Adem ile Havva’nın çocuklarıdır

Merak ediyor insan, bunca zalim evladının zulmüne engel olamamanın çaresizliÄŸi, nasıl bir acı olarak kaldı Havva annemizin yüreÄŸinde? Mazlum evlatların yeri göğü inleten feryatlarına çare bulamamanın yaÅŸattığı acı. Kim bilir, her gün artarak büyüyen bu acılar nasıl yaktı yüreÄŸini? Son zamanlarda Gazze’de ÅŸahit olduÄŸumuz soykırım ve katliamın insan onurunda bıraktığı tahribatı hangi akıl algılayabilir? Açlığa mahkum edilerek ölüme terkedilen bebekleri çaresizce izlerken nasıl akli bir izahı olabilir bu cinnet halinin… Aklın algılamakta zorlandığı durumlarda sözü belki de durmaksızın akan gözyaÅŸlarına bırakmak en doÄŸrusu…

Siz, kaç bin kilometre uzaktaki hedefi kesin niÅŸan alarak vuran füzelerin özelliklerinden bahsedin, ben de hedefteki masum, çocuk, genç, yaÅŸlı, kadın ve ihtiyarlardan bahsedeyim. Siz, bir tarafın “biz haklıyız”, diÄŸer tarafın “yok, hayır asıl biz haklıyız” diyenlerin naralarını derin analize tabi tutun. Enine boyuna, uzunlamasına ve derinlemesine araÅŸtırarak bu silahlar için kaç milyar dolar harcandığını anlatıp durun. Ben de size bir lokma ekmeÄŸe, bir yudum suya muhtaç, yatacak yeri olmayan, tedavi edilecek doktoru bulunmayan Gazze, DoÄŸu Türkistan ve Afrika’nın mazlum ve masum çocuklarını... 

Siz, haritaların yeniden çizildiÄŸinden, -insanlık tarihi baÅŸlangıçtan günümüze kadar harita çizmekle geçti- yeni devletlerin oluÅŸmasından konuÅŸa durun. Ben de size çizilen her harita için katledilen milyonlarca insanın makus kaderinden…

21. asrın insanının düştüğü durum gerçekten de vahim. Yeni yüzyılın barış, huzur, bilimsel yenilikler, insanca yaÅŸamak düşüncesinin hayalini kurarken dünyayı kasıp kavuran canlı yayındaki savaÅŸları seyrediyoruz. Gök yüzündeki ayı, güneÅŸi, yıldızları hayranlıkla ve merakla seyretmek, öğrenmek varken, birçok ülkenin sınırlarından rahatlıkla gözüken gök yüzündeki savaÅŸ uçaklarını, füzeleri sayıyoruz. Geçip giden gök yüzünü aydınlatan(!) füzelerin kimi vurduÄŸu önemli olduÄŸu kadar, diÄŸer bir husus insanoÄŸlunun niçin böyle bir füzeye ihtiyaç duyduÄŸuydu... Nedir gerçek amacı, maksadı ve nihai hedefi insan evladının? Diyelim ki, coÄŸrafyalar kaldırıldı, tek bir devlet kuruldu. Sonra ne olacak peki? Hepimiz tek tip mi olacağız? Tüm sorunlar çözülecek mi? Çocuk ölümleri duracak mı? 

Toprak… toprakoÄŸlu… insan… toprak…  

Toprağı hor kullanarak çölleÅŸtiren insanoÄŸlunun yürekleri de çoraklaÅŸtı. Artık merhametten yoksun ve yorgun yürekler taşıyor insanlığı... YaÄŸmurun yumuÅŸatamadığı toprak gibi merhamettin giremediÄŸi gönüller taşıyor insanlığı... Unuttu! Nisyanıyla malul insanoÄŸlu, yaÅŸamın ve ölümün yurdu olan toprağın gücünü… …

seni beklerken,

Adem’dik biz, serpildik yeryüzüne

bir avuç buÄŸday gibi  

bu nehrin kıyısına düştüm ben

bir başıma kalakaldım

seni bekliyorum nice zamandır

bu yalnızlık nehrinin kıyısında

seni beklerken,

yaşamın kıyısındayım

dünya uçurumun ucunda

hayat avuçlarımda bir düş

düşlerim semaya asılı

seni beklerken,

dünya benden uzak bir rüya, ben rüyada küçük bir umut

seni beklerken,

ne aydınlık vardı ne de karanlık

ne güneş doğmuştu ne de ay

yıldızlar serilmemişti henüz gök kubbeye

ne bulut vardı ne de yağmur

deniz de yoktu gemiler de

ne yer yeşildi ne de gök mavi

seni beklerken,

Adem topraktı toprak ise Adem

seni beklerken,

Adem’in yüreÄŸine bırakılan savaÅŸtım

ilk insanın ilk ayrılığı

ilk acısıydım ben insanlığın

Habil ile Kabil’in kavgasıydım

dökülen ilk kan bendim, ölen ilk can

ben Adem’in çocuÄŸuyum 

her cinayette kardeÅŸ katili de benim maktul de

seni beklerken

Havva annemizin yüreÄŸinde geçmeyen o acı sızıydım ben 

Musab Aydın