Sosyal Medya

Makale

İŞTE ÖYLEYDİK

tarihinde yayınlandı.

İŞTE ÖYLEYDİK
Gün o gündü; Serden de, sevdadan da geçerdik.
Gün o gündü; biz herşeyi sol yanımızla severdik.
Gün o gündü; yoksunluğun acıtan zamanlarını bilirdik.
Gün o gündü; Biz sol yanımıza adını vermiştik.


ÅžEHÄ°RLÄ° OLMAYAN ÅžEHÄ°RDEKÄ° EVLERÄ°MÄ°Z VARDI:
Evlerimizde sığınılmış mağaradaki Ebubekir sevdasındaydık.
Siyah gözlerden masmavi bakışlar düşerdi yüreklerimize,
Çocuklarımızı acıyan yanlarımıza sarar, öylece severdik,
Mevsim ne olursa olsun evimize taze acılar düşürmezdik.


HAYAT.
Kuşatılmış zamanlarımız olurdu, taş otururdu nefesimize,
Yüzümüze suskunluk düşerken, bir çığlık büyütürdük yüreğimizde,
Peygamber Bedirdeki duayı yapardı düşlerimizde bize, 
Ve Bilal sevdasında sığınırdık Rabbimize.


YAÅžAMAK DAVA Ä°DÄ°.
Yüzümüzde zalimlere inat bir tebessümle yürürdük hayata,
Yaralanırdık bin yerden; Kalbimiz kırılır, Umudumuz kırılmazdı.
Ürkek, erkek ağlamaları ile kapanırdık geceleri duaya,
Zaman, manayı parçalasa da Yürek koymuştuk bu Davaya.
ER Ä°DÄ°K:
Yıldönümlerimiz olurdu, Tek Yürek olur, ahdimizi yenilerdik.
Yaşardık ama kayıp zamanları asla şenlendirmezdik,
Anlamları çatlatan kelimelerden birbirimize cümleler kurmazdık, 
Ben'e dair bizsiz bir şey düşünmez, söylemezdik.


BEN'Ä°N İÇİNDEKÄ°  BÄ°Z SEVDASI
Kelimelerle örgütlenmez, öğütlenmezdik,
Militan kelimeler sıkıp, birbirimize Küsmezdik,
Sen üşürken, Biz yüreğimizden titrerdik,
Şimdi abdestimizi bozan, kanayan yanımızı ne severdik.
ÃœMMET 
Bayramlar gelirdi zamanın birine, yüreklerimize gelmezken,
Hüznümüzü süslerdik, yüreğimizde aralıksız selalar okunurken,
Tek Yürekdik, sınırlara gerilmiş teller tenimize batarken,
Uzaklık neyler bize, imanımızın sınırsız coğrafyası varken.


HENÃœZ YÄ°TÄ°RMEMÄ°ÅžKEN ÃœMMETÄ°
Gözlerimizin çok ötesinde olsanız da sizi yüreğimizle duyardık,
Sen kurşunlanıp ölürken, Biz gözyaşlarımızla yaralanırdık.
Görüyoruz şimdi gökyüzüne uzanan ellerinizi,
Görmez duyarken o kutlu zamanlarda gördüklerimizden fazla yanardık.
NEREDEN NEREYE
Ayaklarımız sabitti, Okçular inmemişti henüz mevzilerinden,
Kulaklarımız Kadim bir sese ayarlanıp kalmıştı ezelden,
Bir zemberek gibi kurulmuş bekliyorduk yürekten,
Ölürdük ama vazgeçmezdik sözümüzü söylemekten.

Veysel Ocak

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.