Arif Arcan: Zamansız Kurşun Kalem

Geçkin bir naÄŸme, dönüp duran zaman çarkının kıyısında, sonsuza kadar susacağı anı beklemekte. ‘Her ÅŸey için çok geç’ dedi artık avuca gelmeyen kurÅŸun kalem. Bin yıllık çınar aÄŸacı gülümsedi. Geçkin bir naÄŸme, dönüp duran zaman çarkının kıyısında, anılar geçidinde kurÅŸun kaleminin bir aylık hayatını bulamadı. ‘Her ÅŸey için çok geç’ diye yeniledi kurÅŸun kalem. KalemtıraÅŸ kızdı kurÅŸun kalemin bu inkisarına! Binlerce kurÅŸun kalemi yok etmiÅŸti. KöreldiÄŸinde zaman çarkına vurulan bıçağının acılarını hatırlayınca kızgınlığı arttı. ‘Zamana ÅŸahidliÄŸini anlamamış’ diye mırıldandı kalemtıraÅŸ.

Geçkin bir naÄŸme, dönüp duran zaman çarkının kıyısında, kurÅŸun kalemin yazdığı taze naÄŸmeyi ÅŸimdinin merkezinde görünce ferahladı. ‘Her ÅŸey için çok geç’ tekrarında son ucunu kırdı kurÅŸun kalem. KurÅŸun kalem, ÅŸahidliÄŸinin ve hayata koyduÄŸu taze notaların farkına varamadan geçkin naÄŸme ile birlikte zaman çarkının kıyısından düÅŸtü.

Arif Arcan