Makale
Bittim Dediğin yerde Bir el Uzanacaktır Sana Unutma
Vakit İkindiye Sardığında
Uyan. Ay gibi aydınlık yolda yürüdüÄŸünü unutma. Başını ve ÅŸahadet parmağını kaldır. Sorumlusun çünkü sen varsın. Yaraların kanıyor, bu bir hayat belirtisidir. İnsanları ikaz et, uyar. Ruhunu temiz tut, uyanık ol daima. Bir savaÅŸçı gibi kuÅŸat günleri. Gücün pek, sözün yumuÅŸak olsun. DosdoÄŸru yolun yokuÅŸu ol, düzleri tercih etme. Dünya eline, avucuna, kalbine bulaÅŸmasın. İçindeki oyuncaklar ayağına dolaÅŸmasın. Sürekli tefekkür etmelisin. Umutların hep canlı olsun ki yıkılırsan bir gün, umutların seni elinden tutup kaldırsın.
YaÄŸmurlar yaÄŸdığında kabarsın yüreÄŸin, aç, avuçlarına rahmet düÅŸsün ve öp onu derin bir sevgiyle . Yüksek sesle bağır.
- Seviyorum seni rabbim… Seviyorum seni
- Seni seviyorum.
- Bilirsin.
- Sevgi avazın çıktığı kadar bağırmaktan hoÅŸlanır. Kanayan yaralarımıza bak ve aÄŸla. Yalnız başına öylece. Bu bela ve musibet vadisinde kendi yaranı kendin sarmaya bak… Tefekkür et, aÅŸkın o güzel çekimleri içinde. Bittim dediÄŸin yerde bir el uzanacaktır sana unutma, vakit ikindiye sardığında…
- O zaman ben çekip giderim, damarlarımdaki isyanı çapalamaya, uçurum kenarlarına. Gül ve zambak kazınmış kaderime koÅŸarım, sevdama doÄŸrulmuÅŸ namlulara baÄŸrımı açarım…
Bak insanlık resmi kanıyor. Aklın ve kalbin ortasında kalmış insanlık trajedisidir yaÅŸanan. Sanki kainatın sesi kesildi onca zulümlere, onca tuÄŸyana raÄŸmen. Kimse kimseyi gözetmiyor. KardeÅŸlikten yana olan ırmaklar kurumuÅŸ. Dünyanın çivileri tek tek sökülüyor. Yeryüzü iniltilerle dolu. Ahlar’la… sadece ahlar.
Var olamayanların, tutunamayanların çığlığı var dört bir yanda… Kendi ızdırabıyla yüzleÅŸemeyenlerin çokluÄŸu hüznümü arttırıyor.
- Ben kanayan yaralarıma bakıp geçiyorum.
- Suyu çekilmiÅŸ ırmaklara bakıp aÄŸlıyorum.
- Çiçekleri kurumuÅŸ bahara bakıp ÅŸaÅŸkınlık duyuyorum.
- Bu şehirlerde ne alınıp satıldığını merak ediyorum.
- Hicranın ÅŸiddetinden parçalanan zamanın içerisinde.
Ve ben kıvrılıyorum
İçimin dehlizlerine.
/eyleme/
AÅŸka ve duaya duruyorum.
Esmer düÅŸlere
Ecelimin gözlerine bakıyorum.
Fokurdayan yaralarıma
Gözlerime mazlumları
Gözlerime Kudüs'ü sürüp
Umut iklimlerine kanat açıyorum.
Deli yağmurlar altında
Sırılsıklam ıslanarak
Acılarımla uyumayarak
Ki , uyumak ölümdür…
Åžerif Can
Ekim 12, 2020 Pazartesi 17:32
Ağzına yüreğine sağlık