Şevket Hüner: Hayatı Cehenneme Çevirenler

Kur’an’a göre cehennem, kurtuluş imkânı bulunmayan, tüm ümitleri tüketen, katlanılması imkânsız, içinden çıkılamayan, azabın daim olduğu korkunç bir sonsuzluktur. Dünya hayatında sabredilen herhangi bir durum, içinde geleceğe dair bir ümit barındırmıyorsa, buna katlanmak denir ve insanı içten içe tüketen bir olumsuzluğa işaret eder. Müebbet, yani ömür boyu katlanmaya mecbur bırakılma işkencesini en iyi anlatan terim “hayatımı cehenneme çevirdi” ifadesidir.

Şu anda soykırımcı Siyonistlerce sürdürülen katliamlar Gazzelilerin hayatlarını tehdit ediyor ama cehenneme çeviremiyor. Zira Gazzeliler, sabırlarının içinde bitmez tükenmez bir ümidi barındırdıklarından dolayı onların mücadelesini tanımlayan kelime, göğüs germektir.  Onları ayakta tutan, mücadeleleri sonunda cennet ashabından olma ümidini sürdürmeleridir. Öte yandan katliamı sürdürenlerin niyeti, Gazzelilerin hayatlarını katlanılmaz bir cehenneme çevirip topraklarını terk etmeye zorlamaktır. Üstelik bunu tahrif olunmuş kitaplarının bir emri(!) olarak görüyorlar.

Bir gavurun bunu yapmasını varlığının gereği olarak normal sayarsak; bunu iman iddiasıyla din kardeşine yapanlara ne demeli? Yani cennete girmek arzusunda olanların dünyayı cehenneme çevirmesinin din ve iman bağlamında bir izahı olabilir mi?

Finansal kapitalizm adlı suç örgütlenmesini ekonomik bir reçete olarak sunup, bir avuç mutlu azınlığın refahı için milyarların hayatlarını cehenneme çevirmenin bir parçası kılınmak, cehenneme girmek istemeyen iman sahiplerinin, makbul göreceği bir amel midir?

Daha mikro alanda düşünsek, iş hayatında ortağının, evlilikte eşinin, evlatlıkta yaşlanan büyüklerinin, idarecilikte yönettiklerinin, varlıkta ihtiyaç sahiplerinin, hayatlarını adeta cehenneme çevirerek katlanılmaz kılmayı umursamayanlar gerçekten cehennemden korkuyorlar mıdır?

Daimî düşmanımız şeytanın ve avenesinin hedefi insanoğlunu kandırarak şükredemez hale getirmek, önce hayatlarını sonra da sonlarını cehennem kılmaktır. Bunu insanları birbirlerine karşı kışkırtarak gerçekleştirir. Şeytanın bütün eylemlerinden Allah’a sığınması gereken Müslümanlar, sahip olduklarıyla zor durumdaki kardeşlerine ilaç mı oluyorlar yoksa güçlü ve varlıklı hallerini sürdürmek uğruna kardeşlerinin hayatlarını cehenneme mi çeviriyorlar?

Resulullah’ın (sav) davetine ilk icap edenlerin çoğu o günün müstekbirlerinin hayatlarını cehenneme çevirdiği mağdurlardı. Ayak takımı olarak gördükleri bu mağdurları kovmadığı takdirde onunla anlaşmayacaklarını hatta düşman olarak muamele edecekleri şeklinde tehdit ettikleri Resulullah (sav), asla mağdurları terk etmemiş, elinde avucunda ne varsa onlar ile paylaşmıştır. Peki sahip olduklarıyla birilerinin hayatlarını cehenneme çevirip katlanılamaz kılanların, peygamberin şefaatiyle cehennemden kurtulma iddiaları boş bir hayalden ve aldanıştan başka nedir ki?

Son nefese kadar sürdürülmesi gereken, dosdoğru namazı ikame etmek ve başa kakmadan mağdurların ihtiyacını görmek olarak tanımlanmış iki amel birbirinden ayrı düşünülemez. Bu iki eylemi birbirinden ayrı düşünenlerin, namazları ve infakları, onları kötülükten ve azgınlıktan uzaklaştıramaz.

Bugün bir yanda mağduriyet oluşturan suç organizasyonları devam ediyorken diğer taraftan Stk’lar ile mağduriyetler giderilmeye çalışılıyor. Üstelik mağduriyetler için imkân sağlayanlar, kazançlarını sistemin mağdur ettikleri üzerinden temin ettikleri dikkatlerden kaçıyor. Bir taraftan mağdur üretirken diğer yandan mağduriyetlerin bir kısmını giderdiği ile övünen idare şekli şeytanın sistemidir.

Sonunda cehenneme girmek istemeyenlerin yapacağın ilk eylem, hayatlarını cehenneme çevirdiklerinin mağduriyetlerini gidermek ve yeni mağduriyetlerden uzak durmaktır. Daha sonra bu hassasiyete sahip olanlarla bir araya gelip mağduriyet oluşturan tüm organizasyonlarla mücadele etmektir. Bu Kur’an’da, Allah’a ve ahiret gününe iman edenlerin işlemesi gereken “Salih amel” diye tarif edilen eylemdir. Ve onlar için ne geçmişe dair bir hüzün ne de geleceğe dair bir korku yoktur…

Şevket Hüner / 15 Safer 1447