Şevket Hüner: Vasiyetinizi Yazdınız mı?

Ä°nsan ömrünü, önemli saydığı ÅŸeyler uÄŸrunda harcar. Bunların bir kısmını devralmıştır. Sonunda sahip olduklarını devretmek ister. Zira devralamayan ya da devredemeyen insan öldüÄŸünde adeta hiç yaÅŸamamış sayılır, unutulur gider.

Ölüme inanan ve ne zaman öleceÄŸini bilmeyen insan, ardına bıraktıklarını, kime bırakacağını ve onunla ne yapılmasını istediÄŸini yazarak veya ÅŸahitler huzurunda vasiyeti olarak ilan eder. Vasiyet, sadece mal varlığından ibaret deÄŸildir. Hayatı boyunca önem atfettiÄŸi ÅŸeylerin ondan sonra da devam etmesini istemesidir. Böylece bıraktıklarının üzerinden anılmayı arzu eder.

Ä°nsanın yaptığı hayırları devretmesi “sadaka- i cariye” sayılarak amel defteri kapanmaz. Bundan dolayı bir gün hesap verecek ÅŸuuruyla yapılan her amel, ilim, yapı, variyet, tecrübe, birliktelik, devredileceÄŸinden dolayı büyük bir titizlikle yapılmalıdır.

Ä°nsan yaÅŸarken ister istemez iz bırakandır. Ä°zlerini takip edecek olanların sorumluluÄŸunu hissedenler, niyetine ve istikametine dikkat etmelidirler. Ä°ÅŸte daha yaÅŸarken vasiyetini hazırlayıp ara ara güncelleyenler bu ÅŸuurda olanlardır.

Yakın zaman önce ÅŸehadeti bir yol olarak seçmiÅŸ Yahya Sinvar’ın vasiyetini Han Yunus Zekât Komisyonu BaÅŸkanı Dr. Cemil Ebu Bilal duyurdu;

“Ben, gurbeti geçici bir vatana, hayali ise sonsuz bir mücadeleye dönüÅŸtüren mülteci çocuÄŸu Yahya. Vasiyetimi yazarken, hayatımda geçen her anı hatırlıyorum: çocukluÄŸumun dar sokaklarını, uzun hapis yıllarını ve bu topraklarda dökülen her damla kanı düÅŸünüyorum.

Ä°ÅŸgale karşı ilk taşı atan o çocuktan öÄŸrendim ki o taÅŸlar, dünyaya yaralarımız karşısında sessiz kalanlara karşı söylediÄŸimiz ilk sözlerdi. Gazze’nin sokaklarında öÄŸrendim ki insan, yaşıyla deÄŸil, vatanı uÄŸruna yaptığı fedakarlıkla ölçülür. Hayatım da böyle geçti: hapishaneler, savaÅŸlar, acı ve umutla dolu bir hayat ..1988 yılında ilk kez girdiÄŸim hapishanede sabrın sadece bir erdem deÄŸil, acımasız bir silah olduÄŸunu öÄŸrendim, denizi damla damla içmek gibi.

Vasiyetim ÅŸudur: Hapishanelerden korkmayın, onlar sadece özgürlüÄŸe giden uzun yolumuzun bir parçasıdır. Hapishane bana özgürlüÄŸün sadece çalınmış bir hak olmadığını, acıdan doÄŸan ve sabırla ÅŸekillenen bir fikir olduÄŸunu öÄŸretti. 2011’de “Vefa-ül Ahrar” anlaÅŸmasıyla serbest bırakıldığımda, artık eskisi gibi deÄŸildim; inancım güçlendi ve yaptığımız ÅŸeyin sadece geçici bir mücadele deÄŸil, son damlamıza kadar taşıyacağımız bir kader olduÄŸunu anladım.

Vasiyetim ÅŸudur ki: Silaha, pazarlık konusu olmayan onurunuza ve ölmeyen hayalinize sımsıkı sarılın. DüÅŸman, bizi direniÅŸi bırakmaya, davamızı sonu gelmeyen bir müzakereye dönüÅŸtürmeye zorluyor. Ancak size diyorum ki: Haklarınız üzerinde pazarlık yapmayın. DireniÅŸ sadece taşıdığımız bir silah deÄŸil, her nefeste Filistin’e olan sevgimiz, kuÅŸatma ve saldırıya raÄŸmen var olma irademizdir.

Vasiyetim ÅŸudur: Åžehitlerin kanına sadık kalın, bize bu dikenli yolu bırakanlar, Onlar kanlarıyla bize özgürlük yolunu açtılar, siyasetin hesaplarında ve diplomatik oyunlarda bu fedakarlıkları boÅŸa harcamayın. Biz, öncekilerin baÅŸlattığını tamamlamak için buradayız ve ne pahasına olursa olsun bu yoldan sapmayacağız. Gazze, her zaman direniÅŸin baÅŸkenti ve Filistin’in hiç durmadan atan kalbi olmuÅŸtur ve olmaya da devam edecektir.

2017 yılında Hamas’ın Gazze’deki liderliÄŸini devraldığımda, bu sadece bir iktidar geçiÅŸi deÄŸil, taÅŸla baÅŸlayıp tüfekle devam eden bir direniÅŸin sürekliliÄŸiydi. Her gün halkımın çektiÄŸi sıkıntıları hissediyordum ve özgürlüÄŸe doÄŸru attığımız her adımın bir bedeli olduÄŸunu biliyordum. Ancak size ÅŸunu söylüyorum: Teslim olmanın bedeli çok daha büyüktür. Bu yüzden toprağınıza, köklerin topraÄŸa sımsıkı sarıldığı gibi sarılın, çünkü yaÅŸamaya karar vermiÅŸ bir halkı hiçbir rüzgar söküp atamaz.

Aksa Tufanı mücadelesinde, bir grup ya da hareketin lideri deÄŸildim; özgürleÅŸmeyi hayal eden her Filistinlinin sesi oldum. DireniÅŸin sadece bir tercih deÄŸil, bir görev olduÄŸuna inanıyordum. Bu mücadelenin Filistin direniÅŸinin kitabında yeni bir sayfa olmasını, hiziplerin, gurupların birleÅŸmesini ve herkesin düÅŸmana karşı tek saf oluÅŸturarak ayakta durmasını istedim. DüÅŸman, hiçbir zaman bir çocukla bir yaÅŸlı arasında ya da bir taÅŸla bir aÄŸaç arasında ayrım yapmadı.

Bıraktığım ÅŸey ferdi bir miras deÄŸil, özgürlüÄŸü hayal eden her Filistinli için, omuzunda ÅŸehit çocuÄŸunu taşıyan her anne için, hain bir kurÅŸunla katledilen kızını acıyla yitiren her baba için ortak bir mirastır. DireniÅŸin boÅŸuna olmadığını, sadece atılan bir kurÅŸun deÄŸil, onur ve ÅŸerefle yaÅŸadığımız bir hayat olduÄŸunu her zaman hatırlayın. Hapis ve kuÅŸatma bana mücadelenin uzun ve yolun zor olduÄŸunu öÄŸretti. Ama aynı zamanda teslim olmayı reddeden halkların kendi elleriyle mucizeler oluÅŸturup ürettiÄŸini de öÄŸrendim. Dünyadan adalet beklemeyin, çünkü ben nasıl dünyanın acımız karşısında sessiz kaldığına ÅŸahit olduysam siz de olacaksınız. Adaleti beklemeyin, adalet siz olun. Filistin hayalini kalbinizde taşıyın ve her yaradan bir silah, her gözyaşından bir umut kaynağı edinin.

Bu benim vasiyetimdir: Silahlarınızı bırakmayın, taÅŸlarınızı atmayın, ÅŸehitlerinizi unutmayın ve hakkınız olan hayalden vazgeçmeyin. Biz burada, toprağımızda, kalbimizde ve çocuklarımızın geleceÄŸinde kalacağız.

Size vasiyetim: Ölümüme kadar aÅŸkla baÄŸlı olduÄŸum Filistin’e, asla eÄŸilmeyen bir daÄŸ gibi omzumda taşıdığım hayale sahip çıkın. EÄŸer düÅŸersem, benimle düÅŸmeyin; düÅŸürmediÄŸim bayrağı taşıyın ve kanımı bir köprü yaparak, küllerimizden daha güçlü doÄŸacak nesiller için yol açın. Unutmayın ki vatan, anlatılan bir hikâye deÄŸil, yaÅŸanan bir gerçektir ve bu topraktan doÄŸan her ÅŸehitle birlikte binlerce direniÅŸçi daha doÄŸar; doÄŸacaktır.

EÄŸer tufan döner ve ben aranızda olmazsam, bilin ki özgürlük dalgalarının ilk damlası bendim ve yolunuzu tamamladığınızı görmek için yaÅŸadım. DüÅŸmanınızın boÄŸazında bir diken, asla geri çekilmeyen bir tufan olun ve dünya, hak sahibi olduÄŸumuzu ve haber bültenlerinde sadece birer rakam olmadığımızı kabul edene kadar durmayın…”

“Ve Ä°brahim çocuklarına bunu aynen vasiyet etti; Yakup da (böyle yaptı): ‘Evlatlarım! Bakın, Allah size en saf ve temiz inancı bahÅŸetti; öyleyse O'na teslim olmadan ölümün sizi alt etmesine izin vermeyin.’ Evet, siz, (ey Ä°srailoÄŸulları)Yakub'un, son nefesini vermeye yaklaşırken oÄŸullarına: ‘Ben gittikten sonra siz kime kulluk edeceksiniz?’ diye seslendiÄŸine ÅŸahitsiniz. Onlar: ‘Senin ilahına, ataların Ä°brahim, Ä°smail ve Ä°shak'ın ilahına, O tek Allah’a kulluk edecek ve O'na teslim olacağız!’ diye cevap verdiler.” (Bakara / 133)

                                                                                    Åževket Hüner / 25 Cemaziyülevvel 1446