Özeleştiri

Zor iÅŸ. Kendi kendini tenkit, otokritik. Belki de sınıfta kaldığımız alanlardan biridir bu alan. Dahilde çok zorlandığımız, lakin hariçte çok baÅŸarılı olduÄŸumuz bir alan bu. Ä°çe dönük, kendimize dair tenkitte son derece duyarsız, baÅŸarısız ancak dışa dönük, birileri gündemse olabildiÄŸince duyarlı, baÅŸarılı(!) olduÄŸumuz bir alan bu.

Ä°nsanlar farklı yaratılışlara sahipler. Rabbimiz, her birimizi özgün-orijinal bir varlık olarak yaratmış.

Bakınız sureten yüzlerimiz, seslerimiz, boylarımız, kilolarımız, ÅŸekil ve ÅŸemaillerimiz farklı.

Sireten de aynı aklımız, zekâmız, fikrimiz, düÅŸünce biçimimiz, yaklaşımlarımız, algılama kapasitemiz, bakışımız, görüÅŸümüz, duyuÅŸumuz, tabiatımız farklı.

Fiilen bakınca gayretimiz, cehdimiz, gücümüz, azmimiz, üreticiliÄŸimiz, enerjimiz, kararlılığımız, hedeflerimiz, samimiyetimiz, eylemlerimiz, amellerimiz farklı.

Hangi perspektiften baksak aynılık göremiyoruz. 

Bu kadar farklılık varsa, bu kadar din mi ortaya çıkacak?

Hayır asla!

Din sadece Sahibinin va'z ettiÄŸi, bizimde uymamız ÅŸart olan, tartışılmaz bir gerçekliktir.

Din bütünü içinde kalmak, Kur'an’ın tartışılmaz referans oluÅŸu, Kelime-i tevhid esaslı bir iman sahibi olmak kayd-u ÅŸartıyla, farklı düÅŸünmek, bakmak, yaklaÅŸmak, üretmek, kanaat sahibi olmaya da kim hangi yetkiyle kota koyabilir?

 Aslolan içimizden ve iman etmiÅŸ insanların, imanına dair samimi olduklarına ikna olmaktır.

ArkadaÅŸlar! münekkid olmak Ä°slam’ın kesin bir emri deÄŸildir. Hatta kerih gördüÄŸü bir tavır, bir sıfattır.

Çünkü bir insan, eÄŸer münekkid ise, bunu ahlak haline getirmiÅŸse, hayatına bakın lime lime dökülüyordur. Neden mi? Kendisine dönüp bakmaktan aciz kalmıştır da ondan. Asıl iÅŸini, üzerine lazım olmayan bir iÅŸle takas etmiÅŸtir de ondan. BaÅŸkaları ile meÅŸgul olmaktan kendisi ile meÅŸgul olacak zaman bulamamıştır da ondan. Hele yaptığı gıybeti, zannın getirdiÄŸi hükme varan beyanlarının yüklediÄŸi günah ayrı bir bahis.

Siz oturun, hakikat mutlak manada sizin elinizde imiÅŸ gibi esin, gürleyin, ahkam kesin, tenkit edin, dışlayın, öteki ilan edin, tekfir edin, suçlayın, karalayın, mahkum edin, tecrit edin sonra rahatlayın, bir 'oohh' çekin, 'bugünde eyy cihad ettik eyy ibadet ettik' deyin.

Bir kere bizim ÅŸunu iyi bilmemiz gerekiyor!

Biz, hakikate mensup, hakikate taraf, hakikate aday olmaya çalışırız çabalarız, bunu umarız. Ama hakikat bizde, hak biziz, demeyiz, diyemeyiz, dememeliyiz.

Daha sabah namazını koruma, muhafaza hususunda bile sınıfta kalmışız. Genelleme yapmıyorum, ancak slogan atmakta son derece baÅŸarılı, yılların mücahidi arkadaÅŸlar tanırım, henüz sabah namazını halledememiÅŸ, zamanını kontrol altına alamamış, zaman gerçeÄŸini disipline edememiÅŸ.

Ahdine vefa, emanete riayet, söze sadakat mevzularında bile, kendimizi ispat edememiÅŸiz. Neden bahsediyoruz?

Tevhitten bahsediyoruz, birbirimizi tekfire varan yaklaşımlar serdediyoruz.

Vahdetten bahsediyoruz, parça parçayız. Kendi içimizde, herhangi bir mevzuda fikir ayrılığı yaÅŸandı mı, ipleri koparıyor, selamı kesiyoruz.

Lafa gelince de kardeşliğin bitmez, son bulmaz, ucu ahiret alemine uzanan bir hukuk olduğu edebiyatı yapıyoruz.

Çok çeliÅŸkilerimiz var.

Tevhidi düÅŸünüyor olabiliriz.

DüÅŸünmek kolay, ekmek istemez, su istemez, zahmeti yok, düÅŸün dur.

Tevhidi yaşantıya sahip miyiz?

Elimizden ve dilimizden kardeÅŸlerimiz emin deÄŸilse ne kadar tevhidi düÅŸünceye sahip olursak olalım.

Bir mecliste, birkaç müslüman bir araya gelse gündem peÅŸinen belli. Falanlar filanlar.

Ä°manmetre, imanölçer bizde ya! Ahkam kesmeye odaklanmış yarenler meclisinde, vur gitsin. Ne kadar güçlü vurursan, o kadar cihat etmiÅŸ sayılırsın.

Ahlak! Ahhh ahlak nerdesin, neredesin?

Hz. Peygamber (as) bize ne öÄŸretti, biz ne yapıyoruz.

Gözünde çapak olan kardeÅŸimizin, çapağını silmesine dair, uyarı içeren, sıcak, samimi, merhamet, ÅŸefkat eksenli bir yaklaşımla hareket edeceÄŸimize, çapağından ötürü gözüne yumruÄŸu patlatmak hangi islam ahlakına uyuyor?

ArkadaÅŸlar!

Lütfen dilimize sahip olalım, dilimizi hikmetle, kardeÅŸce, merhametle, adaletle, muhabbetle yönetelim. Kontrol edelim. Dilimiz, başımıza çok bela açabilir emin olun.

Yılan gibi sokan, bıçak gibi kesen bir dil, bizim dilimiz olamaz. Bu dil, Ä°slam’ın dili olamaz.

BaÅŸ öÄŸretmenlerimiz, nebiler, rasuller (as) en azılı düÅŸmanlarına bile hidayet duası yaparken 'Ya rabbi onlar bilmiyorlar' derken, biz iman kardeÅŸlerimize lanet okuyor beddua ediyoruz. Onların yanlışları üzerinden, kendimizi aklama çabasına giriyoruz.

Özetle ben, bizi, içerden bilen, gören, gözlemleyen bir müslüman olarak, halimizin, tavrımızın, Ä°lahi rızaya muvafık olmadığını müÅŸahede ediyorum.

Gelin birbirimizin samimiyetine inanalım, inanmaya çalışalım.

Birbirimizi kardeÅŸ bilelim.

Hepimizin eksiÄŸi, gediÄŸi var. Eksiklerimizi ikmale, zaaflarımızı tahkime çalışalım. Ä°ÅŸimiz çok, iÅŸimize bakalım.

Tartışalım, konuÅŸalım, ama dışlamayalım, mühlet tanıyalım, uyaralım, nasihat edelim, nasihat alalım, yapıcı eleÅŸtirelim, yapıcı eleÅŸtiriye açık olalım.

Bu ayeti çok okuyalım. Üzerinde tefekkür edelim.

"Onlardan sonra gelenler derler ki: "Rabbimiz, bizi ve bizden önce inanan kardeÅŸlerimizi bağışla, kalplerimizde inananlara karşı bir kin bırakma! Rabbimiz! Sen çok ÅŸefkatli, çok merhametlisin!"(HaÅŸr 10)

Yasin AydoÄŸan